اومدم توی ی باغ بی نظیر

که پر از درختای دل انگیزه

پره از همهمه های باد و برگ

گه میگن قصه ی یک فصل قشنگ

اما یه درد بزرگه تو دلم

درد دوری و نبودنت پیشم

دردی که هیشکی نمیفهمه عزیز

که من از نبودنت چی میکشم

دیگه لبخد درختا واسه من

معنیه فصل بهارو نمیده

دیگه بی نظیریه باغ و درخت

ب دله خسته من جون نمیده

اونی ک جونمو امیده منه فقط تویی

اونی که فصل بهاره دلمه فقط تویی

اونی ک من با صداش جون میگیرم فقط تویی

با چشاش شوق یه پرواز میگیرم فقط تویی

کاش بودی کناره من تو این هوا

تا که من سر بزارم رو شونه هات

تا بگم عاشقتم عزیزه من

بی تو مرگ همخونمه عزیزه من

به امید روزی ک پیشم باشی

واسه عمری نفس و جونم باشی